salınmış gün!
ketenpereye gelmiş,
arakçıların tırnak ucunda
....çalınmış gün!
afili boylardan
zokaya düşmüş endamlar
arka sokaklar aynasız
martaval bülbülleri kaygısız
tesbih elde, teşbih kayıp.
voltalar boş
klark çekenler geri vites.
köşe başları mandepsi piyes
ah istanbul!
sokak hep boğum,..
....kaldırım boyu hep oyun.
sokak
kıyametin tam üstüne yatmışken
halâ bekleniyor diyor,
....dünkü havadisler de.
geçen yüzyılda çıkan söylencede de,
ikinci bir emre kadar yasakanmıştı.
.....kafalar bulanık,
kaşığı eline almış biri
.....karıştıyor suyu.
paralel evreni dikine kesmiş diğeri!
.....
kentin ıssız ihtimaller barikatları
dikenli!
yüz ölçüme sığmayan
.....tüm düş olasılıkları,
dünya egemenliğine tehditten
alarmda!
sirenler duyulurken gök kubbe de
tüm yıldız ötesi ışıklar
........tetikte!
istila sancısı bu!...
şehrin kaburgalarına oturmuş
gölgeler..
....paralel mazgallarda kesif bencil
kokular..
....bluzu lekeli fahişelerin
......devrik gözleri,
cennetten kovulan lilith'e sövüyor.
....itaat etmeyi reddi sabit görmüş!
örseli ruhlarını,
şimdi güneşle aklıyorlar...⚘
....özlem/
eylül/on
Kayıt Tarihi : 10.9.2024 00:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ÜTOPİK SEVDA
Bir sevda; ütopya, bin fersah uzak,
Teslim aldı beni, ne olur, bir bak!
Değildir korkumdan, söylerim ancak,
Yaralı kalbindir, tek kaygım benim.
Tekdüze haftalar, ardışık günler,
Sinemde zamanın ruhu hep inler,
Ne çağın ahlakı ne de yüzbinler,
Senin gözlerindir, beni korkutan.
Kimsenin önünde eğilmez bu baş,
Ne ürkütür kavga, ne adil savaş.
Ne sıkılan kurşun, ne atılan taş,
Sözlerindir senin, beni korkutan.
Gönül gözüm âmâ, gölgemdir hüzün,
Senin yüzünden, yüz; görmüyor gözüm.
Bana söylenecek en keskin sözün,
Hükmü yok yanımda, sözünden başka.
Göğüs kafesimden, taştı bu sevda,
Yaşanmaz bu hayat, veda yakında.
Bir can değil, bin can etsem de feda,
Korkum ölüm değil, sensizlik benim.
En son durakların, sonudur tabut,
Ve naaşım kalkarken kenarda saf tut.
Încinmiş ruhumun, yoldaşı bulut,
Narîn narîn yağsın benim ardımdan…
Hoş bir tesadüf ve ütopyanın sonu yok sanırım. Kaleminizin ışığı daim olsun efendim, saygılar...
TÜM YORUMLAR (1)