Bak, dünya yanıyor; hâlâ susan var.
Ormanlar kül oldu; hâlâ duran var.
Havayı boğdular, deniz kan ağlar...
Utansın insanlık, görmüyor musun?
Toprağı hiç edip taşı koydular,
Yeşili yok edip diktiler duvar.
Gökyüzü solgun bak; yıldızlar ağlar...
Utansın insanlık, görmüyor musun?
Köylüyü kovdular, aç kaldı tarla,
Dar etti nefesi masum hayvana.
Şehirleri , mezar etti doğaya...
Utansın insanlık, görmüyor musun?
Yalanlar büyüdü ağaç misali,
Herkesi sardı da günah_vebali.
Gerçekler susturulmuş bir näli...
Utansın insanlık, görmüyor musun?
Çocuklar soracak: "Gökyüzü nerde?
Yıldızlar, yağmurlar, kelebek nerde?"
Çimeni, yeşili göremeyince,
Utanacak yüzün koyacak mısın?
Bu şiir değil, bir öfke kaydı;
Toprağın, dünyanın yorgun feryadı.
Aydost der: Çığlığın kalmaz ki ahı...
Utansın insanlık, duymuyor musun?
Geç kalma ey insan, yapabilirsin!
Koltuğu, savaşı, silahı atıp;
Sevgiyi dünyaya yayabilirsin.
Yarına bakacak yüz olmasın mı?
Dip not: Näli: İçli, derin, sessiz bir ağlayış; kalpten kopup gelen feryat.
Genellikle bastırılmış acılar, anlatılamayan ıstıraplar için kullanılır.
Kayıt Tarihi : 2.9.2025 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, doğaya yapılan zulme ve insanlığın sessizliğine duyduğum derin öfkenin bir yansımasıdır. Suskun kalmış gerçekleri, yok edilen güzellikleri haykırmak istedim. Bu sadece bir şiir değil; toprağın, gökyüzünün ve vicdanımın ortak çığlığıdır. İnsanlığa son bir çağrı niteliğindedir: Hâlâ geç değil, yeter ki gör ve duy!
Meseleyi çok güzel anlatmışsınız. Menfaat çarkı hep
emekçi kesimini vuruyor. Rantiye coştu dört nal yürüyor...
Sevgi, barış ve şiirle kalınız...SELAMETLE
Çok teşekkür ederim. Sizin gibi üstadların beğenisini almak benim için çok değerli.. Sayfama Onur verdiniz. Saygılar.
TÜM YORUMLAR (2)