Utansın! .. Şiiri - Mehmet Şahan

Gözünde dururken koskoca mertek,
Mazluma iğneyle batan utansın…
Sadece kendisi olunca bir tek,
Doğruluk narası atan utansın…

Güçlüyü, yanlıyı doğru bulanla,
Farkı yok bunların kobra yılanla,
Dilinden düşmeyen onca yalanla,
Helale haramı katan utansın…

Vatandaş zırcahil, bunlar ustaymış,
Vatansa bölecek, hazır pastaymış,
Milletin yarısı zaten hastaymış,
Hastanın payını yutan utansın…

Okumuş olursa bu kadar gafil,
Gaflete düşmüşse neylesin cahil!
Leş kargası gibi kimler müdahil?
Hak varken haksızı tutan utansın…

Kuş uçmaz bu dağda eğer istersek,
Bozulur bağımız böyle gidersek!
Hainden korkup da özür dilersek,
İnsanlık onuru, biten utansın…

Emerler kanımı, süt sağan gibi,
Çalarlar durmadan saksağan gibi,
Bıkıp usanmadan papağan gibi,
Yabanın diliyle öten utansın…

Milleti kör sanıp hesapsız atan,
Çakallar gezerken kaygısız yatan,
Her şeyden bihaber, sorunsuz vatan,
Diyerek sorumsuz yatan utansın…

İmanı olmayan kitapsız olur,
Yarını görmeyen hesapsız olur,
Geçmişi bilmeyen nesepsiz olur,
Özünü yabana satan utansın…

Yazmakla biter mi Şahan’ın derdi?
Kime dert yanardı, kime ne derdi?
Yaratan var iken, kime giderdi?
Hak diye batıla tapan utansın…