Çiçekli bahçelerim vardı, ayazdan uzaktı
Kasırga olup sel ile devirenler utansın
Herkese tomurcuktum, meyve verirdim
Dallarımı kesenler utansın.
Kışları atlatıp yazı yaşardım
Güzü unutup, baharı beklerdim
Şimdi her yerim kar, boran
Beni bu hale getirenler utansın.
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!