Utanmama Ne Gerek Şiiri - Hamiş Mustafa

Çamurdan taştan yapılan evde doğduk,
Kundaklarımıza topraktan öllük koyduk,
Mertekli tavanlara bakarak büyüdük,
Utanmama ne gerek.

İç çamaşırlarımız kapıt bezinden yapılırdı,
Anam tahta beşiği komşudan alırdı,
Beşiğe bonçuklar delikli paralar takardı,
Utanmama ne gerek.

Bir döşekte beş kişi yatardık,
Üstlerimize yamalı bezler atardık,
Oçaklarımızda çipriler tezekler yakardık,
Utanmama ne gerek.

Babam dedeme ebeme bakardı,
Onları görünçe ayağa kalkardı,
Bazı günler olurduki ağlardı,
Utanmama ne gerek.

Tarhana çorbasına on kişi dalardık,
Açık ekmeği görünçe bayılırdık,
Sofradan yarı aç yarı tok kalkardık,
Utanmama ne gerek.

Üstümüzde önlük olmazdı mektebe gideçek,,
Paramız yoktu deftere kitaba vereçek,
Borça almak için esnaf göreçek,
Utanmama ne gerek.

Ayağımıza giydiğimiz lastik ayakkabı,
Olmazdı hiç bir zaman çorabı,
Olurdu evimizde üç beş bakır kabı,
Utanmama ne gerek.

Mustafa yaşadığı günleri anlatır,
Bazı gördüğü insanlardan utanır,
Geçmişini bilmeyen onu bunu kandırır,
Utanmama ne gerek.