Utanmak Şiiri - Hasan Tahsin Paksoy

Dünyayı devirip bir mücadele ki sonsunsuzluğu fethetmek.
Bir aşk ki dünya taşıyamaz, yeni yerler beğenme derdimiz.
Ufka hesap, kitap kestirilemeyen mana verme derdimiz.
Ve bunlar niçin, hem ölçeğini bildiğimiz sabahımız gecemiz.
Ve bunlar kalbimizin orta yerine döküldüğünde;
Ve hüzün tüm günlerimizi fethettiğinde.

Üstüne geliyor bahar; dağlar, ovalar, yamaçlarda renk renk çiçekler doluyor.
Mutluluklar gözlere, gönüllere sevinç veriyor.
Ve çiçekler vaktin sonunda sararıp alıyor rüzgar, yine tohum toprakla buluşuyor.
Ve rükü, secde, umreler kalbimiz dolup taşıyor.
Dua ellerimiz, yüzlerimize sürüyor, hüzün ve ümit iki kardeş, bir vaktin sonu geliyor.
Ve neden niçin yolcuyuz, utandırmasın Rabbim hepimizi.

28.12.2019 Kahramanmaraş