Utanma Söyle! Şiiri - Nurdane Diken

Yoluna bakıp, bakıp ağladım senin,
Yazgımız birleşmişti, seninle benim.
Yoluna koyduğum bu talihsiz canın,
Hesabı kim verecek, utanma söyle?

Düşünmeden sevdâyla, sana bağlandım,
Ateşlerle, közlerle canı dağladım.
Şimşek olup, sel olup, sana çağladım,
Böyle kimler sevecek, utanma söyle?

Her zaman saygı duydum, senin sözüne,
Başı koydum huzurla, senin dizine.
Yanarak ölürüm ben, senin közüne,
Seni böyle kim ister, utanma söyle?

Aylar var ki aşkınla, kavruldum piştim,
Varmak için hedefe savruldum koştum.
Gül nihâlini gördüm, vuruldum düştüm,
Böyle tapan kim olur,utanma söyle?

Gel güzel gel yanıma,bir seni sarsam,
Damarda dol kanıma, tene bir karsam.
Hasret yetti canıma, sana bir varsam
Kim bu kadar sabreder, utanma söyle?

Özlemin yetti artık, dayanmam çok zor,
Peri'de yaşıyorken kocaman bir kor.
Haydi durma, kendine sıkılma bir sor!
Böyle büyük aşk var mı, utanma söyle?

18.03.07-16.05-İst