Kaldır başını, utanma.
Ay cemalin düşmüş suya,
Acılarını toplamışsın yüreğe,
Kırıkların gizlemişsin saçlarınla sineye,
İffetini örtünmüşsün dünyaya.
Sen üzülme kadın,
Senin doğurup emzirdiğin insanlık utansın.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta