Utanıyorum Kadın Şiiri - Deniz Gece Mavisi

UTANIYORUM KADIN

Ey varlık ile yokluk arasındaki tek gerçek
Ey besmelesiz sevdiğim adam
Dilimin bağcıklarını çözdüğüm o günden beri
Adın dua oldu zikirlerime
Amin amin sürdüm ellerimi yüreğime
Şükre eğildi başım

Varlığın var olma sebebim oldu
Kirpiğinin ucuna bağladım hayallerimi
Sakallarının içine sakladım buselerimi
Kokunla apdest aldırdım bedenime
Geceyi aşkıma şahit ettim
Dile geldi dağlar taşlar
Kurtlar kuşlar duy dedi sana duy
Bu kadın seviyor seni
Hem de hiç hak etmediğin kadar

Sustum
Yuttum
Ağladım
Dayan dedim
Geçecek dedim
Ama ne yaptıysam sevgini atamadım
Sabah ezanlarında sevdim
Ağustosun ayının dilimi dudağımı yakan saatlerinde
Oruçlu bir çocuk gibi dudaklarım ve dilim çatlaya çatlaya
Sevdim
Hani dedin ya bana utanıyorum kadın
Ben sana sevgiyi anlatmaya çalışırken
Sen sevgi olmuşsun da ben yine kör kalmışım sana
Bende nankör olma yeter demiştim
Şimdi hem körsün
hem de nankör

Sen hiç kesik bir cam parçasının
yere düşerken çıkardığı sesi duydun mu
İşte senin dudaklarından dökülen her sözcükte
Öyle yaraladı beni
Bazı geceler dayan dedim yorgun ellerime
Bazı geceler isyan edip ağladım
Bazı gecelerde kendime bile itirafa dönmedi dilim
Ben dedim seni dedim
Gelmedi gerisi sevmek yazılmamış anlıma
Kim seviyorum dediyse bir yanımı kırdı
Kim gitmiycem dediyse gidişine el sallamak düştü ellerime

Şimdi yorgun
Bitkin umutsuz bir ben var
Kanayan yaralarını kendisi saran
Kazağının koluyla göz yaşlarını silen
Hıçkıra hıçkıra ağladığım geceler
Sen diye yastığa yorgana sarıldığım anlar
Geçecek diyen onlarca yalancı dil
Dünlerde kaldı
Hep merak ederdim
gemiler batınca denizlerin canı yanar mı
Denizlerde ağlar mı
Ağlarmış hem de öyle bir ağlarmış ki
Ağladığım kadar seviyorum seni
Tıpkı konuşamadığım kadar sevdiğim gibi
Sen sevgiden ne anlarsın ki kadın deyişin çınlıyor kulaklarımda
Sahi ben sevgiden hiç anlamam değil mi
O halde dinle

Seni tanıdığım gün kalbime bir şimşek çaktı
Bende o acıyla elimi soluma götürdüm
Kanla karışık ter akıyordu parmaklarımın arasından
Sarmaya çalıştıkça kanadın
İlaçlar denedim türlü türlü
Yara oldun sonra kurudun ve kabuğun çatladı
Her anına şahit oldum geçti dedim unuttum onu
Ve bir baktım ki sen o kabuğun altında yine varsın
Ve işte o gün anladım
Sen benim yüreğimde yaraydın
Ben kesip atmaya çalıştıkça derinleşen ve kanayan
Sonra sevdim seni
Ne kadar mı sevdim
Her canımı yaktığında kabuğunu kaldırıp kanatacak kadar
Hiç geçme olur mu
Hiç iyileşme yaram
Sen bana sevmeyi öğrettin sevmeyi
04.11.2022