Utanıyorum Efendim

utanıyorum...
utanıyorum halimden
iradesizliğimden
maleyani uğraşlarımdan
değersiz olanı değerli olana tercih edişimden
utanıyorum, kızarmayan arsız yüzümden.

ne şiir yazmaya, ne de bir kelam etmeye yok cesaretim
adını anmaya bile layık değilken kifayetsiz dilim
hangi kelimelerle övebilirim sizi, ey efendim

şiir sayfalarında gezinip durdum
efendime dairdi okuduklarım
biri vardı ki içlerinde utancımdan kahroldum
'peygamberim gelse' şiirini şairinden dinledim.
dinledikçe ezildim, büzüldüm, küçüldüm
'ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim'
dizeleri geldi şairler sultanının, zikrettim
girecek delik bulabilsem girecektim
pişmanlık diz boyu kan ağlar mı bilmem içim
ayağın bastığın yere yüzüm sürdüğüm
nadanlığım boğazıma kadar düğüm düğüm
acınacak durumda şuursuz halim ile ruhum
ümmetin arasına katılmak olur kurtuluşum
bu gece Allaha niyazım budur efendim.