Bakınca sokaklara
aç, sefil insanları görürüm,
Yorgun, ezgin, mahçup.
Girmek isterler dükkanlara
kapı ortasında kovulurlar.
Kendi kendime korkar,
halime şükrederim.
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,




keşke bu utancı hepimiz duysak ve insan olsak
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta