Utanırım Şiiri - Recep Arar

Yarab senalar Sana, çünkü Seni hatırlatacak kalp verdin bana,
Bunca zulmet var bu dünya âleminde, sana yalvarmamaktan utanırım.
Analar, bacılar, çocuklar feryat eder kurtuluşa, sena eder Sana,
Feryatları duymayan bu gönülle, Sana boyun bükmemekten utanırım.

Ayaklar sanki kopuk, eller yok gibi, duyarsız halime ağlarım,
Tüm kapılar kapanık uzanamıyorum, ahları duymamaktan utanırım.
Her feryat bir ateş düşürür gönül evime sızlanırım,
Sen her şeye Kadirsin, Sen bilirsin, Sana boyun eğmemekten utanırım.

Diller, ah bu diller, kalpten habersiz konuşan diller,
Hep sustun buğzun en kötüsüne bile yanaşmadın, senden utanırım,
Hep tatlı konuştun, acı söylemeye yanaşmadın, hep yalan söyler,
Artık damağa çekil, sus, gönülden Allah (cc) dememekten utanırım.

Recep der, bu çile, çekene kutsal çile, ahirette elbet dile gelir,
Sen çileye duçar oldun, hissetmedim, çilene ortak olmaktan utanırım,
Affet Yarab, yüzüm utanır, biçareyim, boyun büküp sana gelir,
Huzur-i Mahşerde merhamet eyle, yoksa yüzlerine bakmaktan utanırım.