Utanır Oldu Aşk Benden…..

Yokluğuna ağlayan bu şiirde,
Ancak kokun kadar yitiksin,
Ama sensiz göz kapaklarımda üşür düşlerim,
Tenimden geçer yokluğunun soğukluğu,
Zaman zemheri, karlar üşür içimde ve mevsimler baharsız artık,
Ürpermiş ayrılığım, tir tir içimdeki hasret
Giydirdiğim anılar, kaçamak bakışlardan ibaret
Kirpiğime asılı kalansa
Terkedişinin ıslaklığı
Ve ben yine dize geldim kendi dizelerimde..

Düşlerinden düşüp kırıldı bu aşk,
Düş kırıkları içinde kaldı ayak uçların
Ve utanır oldu aşk benden…..
Ama artık alçıya alınmıyor düş kırıkları sevgilim

Sen,
Öğretirken, bana ait olduğunu sandığım şeylerin aslında sana ait olduğunu
Ben,
Tamir etmeye çalışıyordum mısralarımda, belin gibi ince kum saatimin kırılan parçalarını.

İspatladın bana kaybetmemenin bulmaktan zor olduğunu,
Ama hala aşkın en güzel maskesi yüzünde
Bilki bulaşmadı kokun başka tenlere
Ve bilki yalnız sana aralık gözlerim
Belki bir gün özlersin diye…..