Vicdanın Sesi Şiiri - Yusuf Şeker

Kimi bu âlemde gül gibi açar,
İnsan, insanlıktan her zaman kaçar.
Kimi düz ovada yolundan şaşar,
Yolu yamuk olan, yamaçtan utanır.

Kimi ilkbaharı kış gibi yaşar,
Azmi içinde olan dağları aşar.
Kimi rızkı için harama taşar,
Rızkı kıt olanlar saraçtan utanır.

Kimi bu dünyadan sessizce gider,
Sararan yaprağı rüzgâr seyreder.
Kimi ağlar, kimi neşeyle güler,
Meyvesiz kalan ağaçtan utanır.

Kimi gönül alır, kimi kalp kırar,
Kimi taş üstüne sevda dikar.
Kimi ömrü boşa, ziyanla harcar,
Boşa geçen ömür, zaman utanır.

Kimi bir ömürde bin hata işler,
Kimi susar, derdi yürekte dişler.
Kimi nefs uğruna dostunu dışlar,
Dostu terk eden de sırdan utanır.

– Yusuf Şeker