varlarım yoklara karıştı zenginleri görünce
soframa koyduğum bir tabak zeytinden utandım
üç beş tane yazlığımda olsun dedim,hiç olmadı
kirada oturduğum gecekondu evimden utandım
yaşadığım şehirden dışarısını pek görmemişim
dünya turuna çıkmayı elbet bende istemişim
özel uçağım benimde olsun,nolur sanki demişim
dolmuşa binecek para bulamayışımdan utandım
fabrikalarım,şirketlerim,holdinglerim hiç olmadı
beni görüpte 'patron geliyor'diye kimse ayağa kalkmadı
emekli parasıyla zar zor dükkan açtım yar olmadı
düzenbaz üçkağıtçılara kaptırdığım paralardan utandım
bir ömür boyu çalıştım gece gündüz alnımın teriyle
görmedim hiç bankada toplu bir para,'bu işte benimdir'diye
eşşeğide makamıyla anırttırır elinoğlu parayı verirken
asgari ücrete yıllarca verdiğim emeklerden utandım
insanız deyipte gelmişiz güya memlekette dünyaya
sen öyle san kardaş,varmı amcan,dayın Ankara'da
devlet almış eline kalemi,adının üstüne atmış fırça
devleti devletsiz yapan devletlüler den utandım...
1.Haziran.2011.İzmir
Ali Efeoğlu
Kayıt Tarihi : 8.6.2011 16:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!