günlerin küskünlüğünü büyüttüm içimde
yılgınlığını hayallerimin
kendimi değil
ölümü büyüttüm gözlerimde
utançla üşümeye başladı yüreğim
bir yumuşak aydınlık gecenin tepesinde
biliyorum gölgesinde sen uyuyorsun
unuturum sanmıştım
unutmak unutulmaktan zormuş anladım
sen susuyorsun,
ben suskunluğuna akıyorum.
şimdi sen nesin biliyor musun
bostancı vapur iskelesinin
deniz görmeyen
yosun kokusunu bilmeyen
ve hissedemeyen dalgaların burukluğunu
bir kız çocuğusun maviler içinde
ben açmaza gelen hayalinle
gönüllü sürgün gecelerde
ölümü büyüttüm isminin harflerinde
utançla üşümeye başladı yüreğim.
(23.10.2001/EZİNE)
Aykut BaşaranKayıt Tarihi : 4.2.2008 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kısacası aldatılmak,tek açıklama bu...
TÜM YORUMLAR (2)