Utanç Duyuyorum Şiiri - Özlem Saba

Nefes alırken içime dolan havaya teşekkür ediyorum...
İçtiğim suya...

Yoldan geçerken başını okşatan kediye.
Kendini sevdirmek için binlerce sevimlilik yapan köpeğe...

Yediğim ekmeğe saygı duyuyorum,
Buğdayda teşekkür.
Onu soframa getiren her bir biriye minnet
Ağaca şükran duyuyorum,
Yemişe hayret...

Bana bu güzellikleri tattıran o büyük sanatçıya derinden minnet duyuyorum...

Özür diliyorum ayağımın altında ezdiğim topraktan.
Görmeden bastığım her canlıdan af diliyorum!

Soframa gelmek için canından olan ,keçiye, ineğe, minnet duyurum.
Hem de çok büyük bir minnet.

Sütünü benimle paylaşan kuzuya teşekkür ediyorum...
Geleceğini elinden aldığımız çocuklara,
Vatanımız için canından olmuş şehitlere…
Gazilere…
Sınırlarda nöbet tutan askerlere…
Uyku bilmez polislere….
Doktorlara, hemşirelere karşı çok büyük bir utanç duyuyorum...

Utanç duyuyorum Atama karşı.
'Dünyanın' herhangi bir yerinde herhangi bir canlının canı yansa,
Benim de canım yanıyor, kahroluyorum...

Ve ben hala yeterince utanmadığım için büyük bir suçluluk duyuyorum.
Günahkar hissediyorum…

Sizin inandığınız şeylerin içinde bunlar var mı?
Olmasa da, ben sizin adınıza da çok utanıyorum.