Utanç Şiiri - İbrahim Eryazıcı

Dizlerime vuruyordu utanç
Yürüyemiyordum
Beynimde bir felç
Şok yaşasaydım keşke,
Ağlamak utanmanın perdesi
Kaybederken son gözyaşımı
Utanmıyordum.
Çıplaktı beynim.

Kaynıyordu her taraf,
Kan kırmızı akıyordu seslerde
Gözler şehvet kokuyordu
Rüzgar bile bir garip esiyordu
Hani dosttuk seninle rüzgar?
Koşardım hep sana
Dokunurdum serin saçlarına
Eserken sonbaharın yapraklarında
Bir hasreti uyuyordum
Göz kapaklarımda utanç vardı...