Ülkeme Gidiyorum Şiiri - İbrahim Eryazıcı

Serin bahar sabahları
Yeşillikler, kuş sesleri
Kapalı bir ülkede
İnsanlar,
İçi, dışı farklı…

Bir koku geliyor uzaklardan
Annemin teni
Evimin kokusu
Bir kuşun kanadından
Yüreğim düşüyor ellerime
Heyecan,
Fırtına
Gözlerim kapalı
Hayallerimle yürüyorum
Bir ülke kadar kutsal
Yüce, yüce duygularım var
Özlem,
Hasret,
Annemin kokusu burnumda
Bir kuşun göğsündeki
Tüy kadar özgürüm

Ülkeme gidiyorum
Toprak kokusu tanıdık
Aşina yüzler.
İçerde, iliğime kadar dostlarımı
Dışarda, gözyaslarımı besliyorum

Annem yeter çektiğin,
Bak iste oğlun burada
Öp, kokla
Bas yüreğimi bağrına

Babacım,
Bir dağa sırtını vermiş yüce insan
Söz veriyorum sana
Hiç geç kalmayacağım bir daha
Akşam yemeklerine
Al götür beni kırlara
Yeşil ve güneş olsun
Dostluklarından
Sevinçlerinden anlat,
Yüzünde ay parlasın
Gözlerin titremesin bir daha

Ayrılıklar, kavuşulunca güzel olur
Şimdi çiçek saatleri hayatın
Rüya kadar yalan
Yüzünüz kadar gerçek olsun herşey

Çekilin önümden
Ülkeme gidiyorum
Yaban rüzgarlar vurmayacak yüreğime
Acıp bağrımı yürüyeceğim
Caddeleri, kılcal damarlarım
Su gibi akacağım heryerine

Koynuma İstanbulu alacağım
Gündüzleri Beşiktaşta,
Denize karşı çay içeceğim
Geceleri gökyüzünden yıldız çalacağım
Ne yabancı olacak herşey
Nede yalancı...

Ülkeme gidiyorum
Elele tutuşup sevinçlerimle
Rabbim nasip ederse
Ülkeme geliyorum dostlar…