Utan Şiiri - Fatih Dumbay

Ben değilim sensin sözünden dönen
Utanılacaksa eğer sen utan
Aşk yolunun daha düzünden dönen
Vazgeçip gittiklerine yan utan

Sensin beni çilelerle zorlayan
Yüreğimi hasretiyle korlayan
Gönlümde yıldızdın aşkla parlayan
Ellerde mum gibi yanıp sön utan

Anladım ki sana ne desem boş
Tüm isteklerine he desem boş boş
Yeter artık yeter be desem boş
Hele bir yalnız kal geri dön utan

Bulamazsın beni döndüğün yerde
Herkesten sor beni kiminle nerde
Hasretim içinde dönüşsün derde
Gece gündüz her an beni an utan

Gün gelipte kıymetimi bilince
Zaman tünelince sona gelince
O gözlerin uzaklara dalınca
Yüreğini anılara ban utan

Ey beni kalbimden vuran zalim
Leylayı kaybetmiş mecnundur halim
Gözünde asılı kalsın hayalim
Gördüğün herkesi benim san utan