Utan Şiiri - Yunus Akkale

Aynı toprakta biten iki fide
Birisi gül açar diğeri iğde
Hep kirli öbürü ondan ziyade
Mahşer günü hesabı Hak’tan utan.

Kutsal gün bilmez dayatır kadehte
Nasıl bir ayyaş ki başlar sabahta
Şeytanla dost değiş tokuş külahta
Karun’dan bir zengini yoktan utan

Maneviyat yok, iç küpüyle rakı
Bir zerre yer kalmaz yüzünde akı
İster düz kadehi boğazına takı
Yaşadığın yer, bütün halktan utan.

Çekmişler resmini şahane pozu
Körkütük sarhoşu fazladır dozu
İlimden, irfandan tamamen yozu
Adını aldığın salaktan utan.

Ayakta dur ki öperler elini
Otur ki yere söylerler kelini
Düşünce yere kırarlar belini
İyi gününde dost, uşaktan utan.

Makama talip, ortada kahraman
Yalaka yağdanlık, her taraf harman
Kovarsan huzurdan, iftira duman
Dolaşır havada kazıktan utan.

Millete hizmet ağır vebal sırta
Cepleri dolarda, serveti arta
Nimeti şükürse külfeti tarta
Akıbet kötüyse helak tan utan.

Uydur da söyle güzel sloganı
Kokusu çıkmazda kalın yorganı
Elinde hazır kendirden urganı
İçinde yaşadığın konaktan utan.

Cümleden edepli yap yakışanı
Ayakaltında Türk’ün eski şanı
Ser sefil oldu tamamen perişanı
Maymunlar gülerde şebekten utan

02 Ekim 2008 Kahramanmaraş