Utan Şiiri - Hamza Mamaş

Savaşın kirli yüzünü görüyorum.
Merhametsiz hallerini,
Kara amellerini,
Kötü emellerini görüyorum sana her baktığımda…

Kocam bir hüzün kaplıyor yüreğimi.
Kar’a düşen bebelerin hisleridir hissettiğim.
Annelerin feryadıdır ruhuma dinlettiğin.
Ölen oğullar bahtiyardır ey kudretli.
Kalan anaların ağıtlarıdır dirilttiğin.

Karlı yollarda,
Ayazında kuzeyin,
Umuttan uzak,
Evladını kaybeden annelerdir delirttiğin.

Hey gidi insanlık…
Garlar dolusu insan,
Çoluk-çocuk, hasta-yaşlı evinden ayrı kalan.
Utan ey insanlık ölen bebeklerden utan.