Utan Şiiri - İsmail Güçtaş

Bir gamzen uğruna pârelendiğim,
O günler aklına geldikçe utan...
İflah olmamaya yârelendiğim,
O günler aklına geldikçe utan...

Saçlarına kurdeleler takardın,
Korka korka pencereye çıkardın,
Dış lambayı bir söndürür, yakardın,
Kendinle başbaşa kaldıkça utan...

Verdiğin sözlerden ne çabuk caydın,
İlk engeli görünce yanımdan tüydün,
Asalet timsali, asil bir soydun!
Maziye gözlerin daldıkça utan...

Beddua zannetme bu sözlerimi,
Bir görün, ihya et şu gözlerimi,
Hicran mevsimlerimi, güzlerimi
Hatıra getirip andıkça utan...