Kırık dökük sevdasına yalanlar katan
Zavallı yüreğime zincirler vuran
Sen ki kör bir kuyunun çıkmaz batağı
Gönlüme düşürdüğün ateş/ten utan...
Soğudu gözlerim bakışlarından
Başım öne eğildi duyduğum aşk/tan
Yerin yok haketmediğin gönlümde artık
Ömrümden çaldığın ömürden utan...
Kovdum seni dilimden,dua/larımdan
Çalma artık kapımı geçme sokağımdan
Yok olsun senden bana her ne kaldıysa
Hiçbir şeyden değilse de kendinden utan...
21:53__17.07.12
Selma ŞanalKayıt Tarihi : 17.7.2012 22:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selma Şanal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/17/utan-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!