Utan Şiiri - Hikmet Aksu

Kaplamış kalbini türlü kötü huy,
Girdiğin meclisi bozarsın, utan.
En candan dostları bir düşman gibi
Etmezsen, kendine kızarsın, utan.

Görsen ki kim kime 'merhaba' dedi,
Bir telâş ruhunu sarar ivedi.
Tepinir durursun; 'nedir sebebi? '
Araya usuldan sızarsın, utan.

Nifakla husumet sanmam ki hoştur,
İblis kibirinden şeytan olmuştur.
Dostluğa giden yol taşlı yokuştur
Sen farklı kulvarda yüzersin, utan.

Çok sürmez, görülür kalbin karası
Tutuşur yanarsın, olmaz çaresi.
Kıymetin, geçmeyen devrin parası
Kendince 'kaç kapik' edersin, utan.

Önde gidenisin bed insanların,
Aslında, zehirdir bal lisanların.
Yüzüne güldüğün bütün dostların
Ardından planlar çizersin, utan.

Görürsün kendini çok yiğit biri,
Sanırsın ki, herkes ölü, sen diri.
İnsanlık düşmanı, kötülük piri
Olmuşsun uslanmaz azarsın, utan.

Her sözden ders alan arif değilsin,
Öyle bir heybetli dürüf değilsin.
Bu halle insana tarif değilsin
Nasıl nas içinde gezersin? utan.

İstersin el-alem sana 'bey' desin,
Biraz kütleni tart, nerelerdesin.
Kaldır üstündeki kibir perdesin
Gör ki, çukurunu kazarsın, utan.

Cemali Hikmet'im, şükürler et ki;
'Mevlâ'm seni böyle etmedi' de ki.
Her adam benzeri adam mıdır ki?
Adam sanıp öğüt yazarsın, utan.