Üşüyorum Ben Şiiri - Muhterem Taş 2

Bazıları var ki kendinden muaf,
Şu insanoğluna şaşıyorum ben.
Bazen de insanlar aşırı tuaf,
İşte bundan hattim aşıyorum ben.

Yüzümüze gülüp riyakar olan,
Dışı insan içi hep yalan, dolan,
Var mıdır yalancı dünyada kalan,
Yüce yaratana koşuyorum ben.

İhtimal vermezdim böyle olmaya,
İnsanlığa karşı kinle dolmaya,
Açmamış gül gibi hazan olmaya,
Densiz seviyeye düşüyorum ben.

Söyleme Muhterem dilde tut sözü,
Şeytana uyup ta mahvetme özü,
Yazın ortasında özledim yazı,
Ağustos ta bile üşüyorum ben.