Üşüyorum Şiiri - Yasemin Yılmaz

Üşüyorum…
Gözlerimden ayrılan sıcak damlalar, kalbimde acı bir karanlık bırakarak ayrılıyor bedenimden.
Korkuyorum…
Umutlarımın parçalanarak kopan kaya parçaları gibi üzerime düşmesinden.
Düşünüyorum…
Gecelerden süzerek hasretimin acısını, sızlıyor kalbim sızlıyor, kaybettikçe… Elleri uzaklaştıkça ellerimden.

O bunu biliyor…
Yokluk nedir biliyor…
Terk etmek nedir biliyor…
Biliyor ama susuyor…

Biliyor kırağı vuran acıları güneşin dahi ısıtamayacağını…
Biliyor küflü, nemli duvarları pembe rengin dahi huzur verici kılmayacağını.
Biliyor bir aşkın kolayca çürüyüp bozulacağını.
Üşüyorum bu yokluk beni kahrediyor.

Hiç umudum yok dönmez dalından kopan, kuruyan takvim yaprakları.
Kimse döndüremez son elin sallandığı ayrılıkları…
Kavuşmalar belki mahşere kalır.
O biliyor mu günahlarının karşılığında yüreğimden dökülen ahları?