Üşüyorum Şiiri - Rifat Çamoğlu

Güneş doğuyor tepelerin ardından.
Günün ilk ışıkları vururken tenime/
Tenime:Tokat gibi!
Ben üşüyorum.İçim ürperdi birden.

Üzerime yapıştı sanki kamuflaj.
Sanki yeşillerle geldim Dünya'ya.
Ve yıllar boyu hiç yaşamadım sanki?
Anılarım,hatıralarım yok oldu.

Dün akşam 3/5'ti,bu akşam 5/7.
Nöbet ağacı oldum/ Saatlerce düşünmeye fırsat buldum.
G3 omuzlarımı koparacak ağırlaştı.
Daha devriyede gelmedi/ Kahretsin,üşüyorum!

Bir zamanlar benimde sevdiğim vardı.
Güneşin batışını beraber seyrederdik.
Beraber yeni güne merhaba derdik elele.
Elele tutuşup/ çÇok hayallar kurduk geleceğe.

Umutlarımız,hayallerimiz.../ Lan...
Lan/ En azından koskoca sevgimiz vardı.
Ne geçerdik mutluluğun sokağından.
Nede aşksız yaşardık.

Ve en sonunda başardık.
-Aramızda sıra,sıra dağlar var özledim seni.
-Gözlerimden akan yaşlar damlıyor/ Buz gibi kalbime.
-Dudaklarım dudaklarını,gözlerim gözlerini arıyor!

-Anla işte askerim/ Herşeyimle seninim.
-Tenim hasret gidiyor tenine!
-Şiirler yazdım sana dair/ Sana özel.
-Ağlıyorum gülme/ Sensizim,sevgisizim/ Üşüyorum!