Üşüyorum Şiiri - Semiha Çelikkol

Üşüyorum nedenini bilmiyorum ama çok üşüyorum...
Çaresizliğimmi,acılarımmı üşütüyor beni anlayamıyorum...
Karanlık uçsuz,bucaksız karanlık korkuyorum...
Okadar büyük korku var ki içimde kıvranıyorum...
Çaresizim git,gide düşüyorum sonsuzluk okadar yakın ki içine alıyor beni korkuyorum...
Korkum kendime değil yavrularıma onlar için bu son çırpınışlarım....
Ben yukarı çıkmak istedikçe aşağıya çekiyorlar beni,bitti artık boşuna çabalama der gibi...
Dizlerim titriyor,ayakta duramıyorum artık yorgunum çok yorgun koca bir dağı sırtımda taşır gibiyim....
Tutunmak istiyorum tutunamıyorum ellerim kanıyor....
Yok,yok yüreğim kanıyor acı çekiyorum...