Üşüyor Sevdam Şiiri - Mustafa Altıntaş

Üşüyen sevdamın hüzünlerini yazdım pencereme
Güneşim yok
Karanlık kanat çırpmakta ufaktan gözyaşlarıma
Gözyaşlarım ellerime çarpıyor
Ellerimde
Öpüşlerinin hayali var
büyüyen ölümlerim
Göçebe sevdaların türküleri var nefesimde
Parmak izlerin
Ve kırmızılar açan yüreğin var sessizliğimde
Unuttuğum sandığın sıcaklığın
Öyle yaban durma bana
Hor bakma
Üşüyorum
Kaskatı olmuşum havanın ağırlığında
Sokak lambalarından yanan ışıkla
Buğulara mahkum olmuş camlar
Öpüyorum buğusunu hayalinin penceremde
Ağlıyorum
Gözlerimin çapağı küf tutmuş çukurunda
Görüyorum yinede
Sokak başında bekleyen Azrail’in tebessümlerini
Korkuyorum
Ruhumun gölgesi düşerken gözlerine
Sessizce yürümesinden bedenimin köşe başına
Üşüyor sevdam üşüyor
Düşlerim üşüyor
Bütün sessizlik üşüyor