Üşüyor musun? Şiiri - Melih Coşkun

Öyle anlar vardır ki neresinden başlarsanız başlayın anlatmaya fark etmez. Çünkü dili ayrı olsa bile tektir acının tarifi her yürekte...

On yaşlarında bir kız çocuğuydu televizyonun tozlu camından gözbebeklerime aksi düşen ve onun birkaç metre ötesinde Türk bayrağına sarılı bir tabutun içinde yatan yirmi yaşlarındaki abisi.

Hani sesler vardır bir ömür boyu silinmez kulaklarınızdan.
Seslenişler vardır kanar durmadan sol yanınızda, yaralarını bir ömür boyu sağaltamazsınız.

Hani anneleri vardır o çocukların.
*“ne oldu çocuk sana yok olup gittin birden/ nasıl kıydılar sana ne zor büyüttüm seni ben.”.
Ah yavrum bilmezler, nasıl büyür bir evlat, nasıl sabahlanır gecelerce başucunda, nasıl doyulur her lokmasında.

Hani küçük kardeşleri vardır onların
*“en kolay katlanılan başkasının acısı”
Ah abim, çocukluğumun o uzun boylu masal kahramanı. Küçücük parmaklarımla hayata tutunduğum ilk dalım, tırnaklarımla yoluklar içinde bıraktığım yüzüne rağmen bana bir kere kızmayan ilk çocukluk arkadaşım.Ne olursun yalnız başıma bırakma beni cücelerin hüküm sürdüğü karanlıklar diyarında.

Affet beni çocuk, bunları yazmak için kendi vicdanımın yüzüne tükürüyorum kaç gecedir. Kaç gecedir gözlerimin pınarında donup kalıyor gözyaşlarım.

Kaç gecedir senin kanın sızıyor titreyen parmaklarım arasından. Öz kardeşimsin artık benim bilmesen de,
Kendi canımdan da öte...

*“Soğuktur şimdi orası”
Üşüyor musun?

2005

(*Leman Sam’ın Ağıt isimli şarkısından)