Üşüyor Şiiri - Mevlüt Eşgünoğlu

ÜŞÜYOR
Anlayın dostlarım ne olur beni
Dikkatlice bakın, kuzlar üşüyor
Doğru diye aldık ne varsa yeni
Çok şeyi kaybettik azlar üşüyor

Doğruyu ararım hâlâ bu yaşta
Aklım kavga eder gönlüm barışta
At izi, it izi derler ya işte
Tamamen karışmış izler üşüyor

Koskoca bir dünya gelir bize dar
Sevgi saygı bitmiş yağar gönle kar
Ne hâllere düşmüş bugün insanlar
Huzur görünmüyor gözler üşüyor

Uyurken Batılı kuyumu eşmiş
Gördüm kültürümüz gözlerden düşmüş
Sorarım ozana bu nasıl işmiş
Akordu bozulmuş sazlar üşüyor

Dinlerim besteyle uyumsuz fasıl
Ritim tamam ama anlamdır asıl
Allah'tan korkmadan söylenir nasıl
İsyanı duydukça sözler üşüyor

Gençlerim unutmuş hayayı yazık
Ruhu açtır, eksik manevi azık
Kılık kıyafeti bozuk mu bozuk
Bu giyim kuşamla gizler üşüyor

Ne söyler beş defa müezzin sesi
Kulluktur insanın geliş gayesi
Rehber eylemişiz şeytanı nefsi
Olanı görünce özler üşüyor

İnsan bu dünyada ettiğin bulur
Doğayı kirletmiş zorlukla solur
Huzursuz ruhlarda savaşlar olur
Suratlar asılmış yüzler üşüyor

Dumanla kaplanmış şu gönül dağı
Anlamış ki kader örüyor ağı
Taşıyamaz olmuş kan emen çağı
Bir ömrü taşıyan dizler üşüyor

Eşgünoğlu erdi kemal yaşına
Ömür boyu neler geldi başına
"Sürgün bitti" yazın mezar taşına
Kış gelmeden önce güzler üşüyor

Mevlüt EŞGÜNOĞLU
Kuz: güneş vurmayan yer