Üşüyen Yüreklerin Feryadı Şiiri - İsmail ...

ÜŞÜYEN YÜREKLERİN FERYADI
-I-
Canımdan can koparanlar
Üşüttünüz yüreğimi
Dondurdunuz kanımı...
Sevgi nedir,bilmiyorsunuz ya
Sözüm de yok size.
Cahillik,diplomasızlıkta değil
Okumamakta...
Fesat olmak dinsizlikte değil
Kişilikte
Sevgiyi öldürenler
Yüreksizler
Gencecik duyguları
Öldürenler de
Sevgi basit bir kelime değil
Her şeyin ilacı
Hayatın tacı
Yaşamın kaynağı
Varlığın pınarı...
-II-
Üşüyorum
Üşüyorum sevgilim
Sen yoksun diye
Kanım donuyor
Bu gözler seni arıyor
Bağırmak istiyorum
Sesim çıkmıyor
Boğuluyorum
Bulutlar gözümde
Sağnak sağnak
Yağıyorlar
Güzel gülüşlüm yok diye
Sen yoksun diye...
Yüreğim yanıyor
Ben üşüyorum
Varlığın yanımdayken
Yokluğun içimde
Seni neden arıyorum?
Canım olduğun halde
Ben niye can arıyorum?
Yüreğim mi sende değil? ...
Yüreğin mi bende değil? ...
-III-
Yine ağlattın beni
Gelmedin,beklettin beni
Üşümem titremeye döndü
Aci içime çöktü
Yüreğim sızladı
Üşüdüm,üşüdüm
Üşümem titremeye döndü...
Çırpındıkça çırpınıyorum
Kanadı kırık,kuş gibi
Uçamıyorum
Sana gelmek istiyorum
Korkuyorum
Seni incitirim diye
Sis çöküyor gözlerime
Göremiyorum
Kapanıyor burun deliklerim
Nefes alamıyorum
Kokunu alamıyorum
Sisli gözlerle ağlıyor
Ağlıyorum
Hala
Seni bekliyorum....
Ben üşüyorum
Sen duyuyormusun
Üşüyen yüreğimin feryadını...
-İA-