Üşüyen Kalp Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Gözlerin, karanlığın derinliklerinde kaybolmuş bir yıldız,
Her bakışın, içimde açan yara bere gibi.
Yüreğim, bir kış sabahı;
Üşüyen kalbimde, hayalin donup kalıyor.

Gece, yıldızlar kadar sessiz,
Karanlıkta kaybolmuş bir umut,
Her anım, senin yokluğunla kesik bir nefes,
Baharı beklerken, kışın pençesinde kıvranıyorum.

Bir zamanlar, gülüşlerin bahar rüzgârıydı,
Şimdi, düşlerimde yankılanan soğuk bir fısıltı.
Unutmadım o sıcak anları,
Ama üşüyen kalbimde artık bahar yok.

Gözyaşlarım, soğuk pencerelerden sızıyor,
Her damla, içimde bir yara açıyor.
Biliyorum, sevdan bir hayal,
Ama ben yine de seni seviyorum;
Üşüyen kalbimde, bir ateş yanıyor.

Gel, bir anlık bir sıcaklık bırak,
Yalnızlığımda kaybolmuş düşlerime dokun.
Yüreğimdeki bu hasret, bir alev gibi,
Sar beni, ısıt bu dondurucu karanlığı.