Üşüyen bir gül'dük karakış ortasında
Onulmaz çilelerle ağladık,
Kendi alevimizle ısındık
Ve yüreğimizden geçen düşlere daldık.
Yayılmak için,
Bütün yörelerine evrenin.
İnceliklerini yeşertmek için insanın
Bulutlara asıldık
Yağmur bulutlarına...
Karçiçeği korkusuzluğunda
Direnç olmak için,
İlkyaz sularının coşkusuyla
Sevgiler aktı yüreğimizden,
İçimizi bir güzel yıkadık,arıttık,
Karamsar duygularımızdı ara sıra
Bizi uzaklaştıran kendimizden,
Geleceğimiz bir sırdı,çözümsüz....
Gün geldi güneş bir başka doğdu,
Gözlerimiz bir başka gülümsedi
Ve çıkışımız böyle başladı işte
Böyle oldu umutsuzluktan kurtuluşumuz.
Üşüyen bir gül'dük karakış ortasında...
(1973 yılı Arpaçay Lisesi'nin
ilk mezunlarına 1995 yılında
yazılmıştır.)
Kayıt Tarihi : 12.1.2005 08:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendi alevlerimizle ısındık
Düşlerimizin peşinde
Dağıldık tüm evrene....
Direncimiz bulutlarda
Kar çiçeği ...
TÜM YORUMLAR (2)