Üşüyen Adam Şiiri - Bilal Karaman

Düşlerin, senlisinden uyanırım her sabah

Aranırım, yalnızlığım dokunur
Ruhumun onulmaz yarasına
Hançerler saplanır

Hüznün kızıllığı iner yanaklarıma
Dudaklarım istilasına uğrar
Üşüyen adam olurum

Sürgün bir şehrin ortasında
Senli savaşların sır vermeyen meydanıyım

Çaresiz yüreğin ağıtlarıdır dilimde palazlanan

Umutlar çekilir
Buz düşer titreyen içerime
Yorgun bir şövalyeyi çağrıştırır hallerim

Aşkın kanayan parmakları gel der
İşte darağacı… Aldırmam

Yaşatmak için seni
Her adımda yeminler çoğaltırım kendime

Bilirim dualar geri çevrilmez

Ha bir gayret
Al alabilirsen bendeki seni
Sen yaşa
Ben ölürüm senin yerine.

Bilal KARAMAN