Üşüyebilen Canlı Şiiri - Kemal Ersözlü

Soğuk bir Kış Günü’ydü,
Muhtemelen bir Ocak Ay’ı..
Öğrenci Evimiz’in Ocağı’ndaki Ateş’in
Odamız’ı ısıtmaya yetmediği bir Bodrum Kat’ı..
Generaller Türkiye’sinin,
Öğrenciler’i ve Toplum’u Apolitik İnşâ’ya Duçâr ettiği
80’li Yıllar…

Türkiye Karanlıklar’daydı,
Türkiye üşüyordu.
Tüm Toplum gibi içimize kapanmış, Evimiz’e kapanmış,
Mahallemiz’e kapanmıştık..

Üstümüz’ü örtmüş titriyorduk..
Dönem Hafî Zikr Dönemi’ydi,
Rabb’e Tazarru etme,
el-Qalem’in Eserleri’ni Tedris etme Dönem’i..
Ve Mütealliq Eserler’i..
Alaqa’yı hep Canlı tutma Dewr’i..

Bir Kuş kanatlandı Yuvası'ndan
Çırptı Kanatları'nı, çırpındı durdu.
Qâf Dağı'na doğru süzüldü.
Wâsıl oldu mu, olmadı mı bilemiyorum,
Hâfızam Yardımcı olmuyor ne yazık ki!
Anka ne demek, Qâf Dağı nedir,
Düşlerim'e nereden uçuşmuşlardır,
sorup soruşturmuştum.
Hadiseler'in Te'wili'ne ne Zaman Muwaffaq oldum bilemiyorum.
Si-Murg Öğrenci Nisan 1983'de "Bismi Rabbinâ Qıraat'a başladık.
Mus'ab'ın Medine'yi fethettiği Yaş'da,
belki 30 Genç Mağaramız'dan çıktık..
Geceleyin Ellerimiz'de Fenerler,
Gündüzleyin "Sebhân Tawîlâ..."