Üşütme yüreğini Şiiri - Nimet Öner

ÜŞÜTME YÜREĞİNİ

Soğuk bir kış sabahına açtım hasretinle akşama benzeyen  gözlerimi
Yarım metre kar var memlekette
Saçak saçak buz sarkıyor çatılardan.
Zincirsiz araçlarla yola çıkmak yasak diyor uzmanlar
Malum can güvenliği.
Bugün bir garip üşüyorum
Bir garip soğuk buralar
Biliyorum;
Üşümem ne kar ne de kışla alakalı
Üşümem, sensizliğin verdiği sessizlik
Üşümem, ellerine olan özlem
Üşümem, yüzümü çevirdiğim yerde seni görememek..

Şimdi yanımda olsaydın, sokulsaydım göğsüne savunmasız bir kedi gibi
Nefesin savururken saçlarımı unutsaydım kışı unutsaydım hasretliği
Derin bir uykunun dibinde bulsaydım gözlerini
Gözlerin ah sevgili, 
iki yeni dünya gibi.

Biliyorum
Uzaksın bana
çok uzak
elimi uzatıp dokunamayacak
Yaşamanın anlamını unutturacak
Soluksuz bırakacak kadar uzak...

Haberlerde izledim İstanbul'a kar yağıyor
Dışarı çıkamıyor insanlar okullar iki gün tatil
Sende çıkma!
Pencereden izle rüya şehri
Çıkarsan ayakların üşür burnun kızarır ellerin arar ellerimi
Ya aniden özlersen beni? özleyip incitirsen kendini?
Yok yok çıkma dışarı!
Cama hohlayarak bir tual yap,
Yan yana yaz isimlerimizi 
Sonra bir kalp çiz ve çerçevele resimlerimizi
Dikkat et üşümesin parmakların!

Ya da her şeyi boş ver
Unut söylediklerimi
Çık dışarı sevgili
üşüsün ayakların
Burnun kızarsın bir palyaço gibi
Karlara at kendini 
Üşüsün ellerin
üşüsün ayakların 
Yeter ki, üşütme yüreğini...

Nimet ÖNER