Ey zaman!
Sen ki noktalarını birleştirsek de
Bir türlü ulaşamadığımız sonun başından
Hep gel der de çağırırken bizi,
Biz yirmi dört saat sanıp seni
Yatıp yatıp kalkıyoruz…
Oysa
Sınırların sonsuz...
Biz uyurken de akıyorsun
Biz tüketirken de
Sen varsın…
Biz yokluğunda unuturken varlığımızı
Düşlerin tutsağı olup
Nedensiz düşlerin gerçeğinde
Savruluyoruz.
Mahmur gözler yok,
Titrek umutlar çok...
De bana hayat:
Ne kadar zamanım kaldı cüzdanında?
Bileyim de
Bozdurup bozdurup harcayım.
Gecelere sinen anlarını
Çalayım rüyalardan,
Harman edip gündüzlerle
Koşayım bilinmezlerdeki sarmaşığa.
26.9.2010
SERAP HOCA
Serap DemirtürkKayıt Tarihi : 27.9.2010 09:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yeni bir yıla daha giriyoruz,
Sevinsek mi, dövünsek mi?
Mazide acı, tatlı hatıralar,
Atide meçhul bir zaman,
Nerede başımıza ne gelecek,
Bilinmiyor hiçbir zaman !
Bilinen tek bir gerçek var,
O da yaşlanıyoruz,
Ve planlarımızı,
Alt – üst eden
Ölüme, biraz daha
Yaklaşıyoruz,
Her geçen zaman.
O halde;
Söyler misiniz bana,
Yeni bir yıla giriyoruz diye,
Nasıl sevineyim, o zaman !
TÜM YORUMLAR (1)