Üşürsem unutamadığım Şiiri - İrfan Sari 2

üşürsem unutamadığım

üşürsem sende üşürsün yar
imkansızda olsa bir kar tanesi değer gibi içine
irkilir ırmak suyu
bizim gözlerimizin kalbi var sanırız
oysa gözlerimizin tanıkları titrer uykusunda

karadan yargılamış tanrı ki zeytuni ikametgahtır gözlerin
avuçlarımız kana kana içirir zehrini
kalk yıkan
yıkan sen olmayasın dünyayı

büyüsünü inkar etsen de
kar tanesi suya düşünce erir ölümün elinde
ne çare
aşk suda erimez
en çok vurgun yediği dem tanıklık eder
şiir bir nevi isyan zelzelesidir dahi infilaktır kuytusunda

ne desem kopmaz
kopardığımız kıyametten düşümüz
omzumuzda yükselen çığlığın kanı tutar kitabımızı
yasak şarkıları dinler gibi
her yanımız

üşürsem unutamadığım
çocukluğum uyanır uykusunda
denizin kokusu dalgalanır dudaklarının üstünde
bir kereden fazla ölüm icat olur
kim mucit
kim dirilir bir daha desem

desem
kanar yüreğim

oysa
oysa en çok kar zamanı sevda körüklenir
örselense de
en çok bu zamana damlar
damağımıza paramparça gizlediğimiz o tat

üşürsem unutamadığım
ellerin kalbimin adresinde bir yerdedir
üşümüştür