Neden böyle güçlü sıkıyorsun elimi,
Neden karanlık odamız bu kadar.
İnsanlar bana adımla sesleniyorlar,
Adımı nereden biliyorlar?
Yoksa ben gerçekten öldüm mü baba.
Hani derdin ya bana,
Babalar için ölümsüzdür çocuklar.
Yalan mı söyledin yoksa
Hani babalar yalan söylemezler ya.
Şimdi hiç üşümüyorum baba.
Sende artık kendine kızma,
Elinden geleni yaptın sen,
Yapmayanları bir bilsen.
Sadece yalnızlıktan korkuyorum,
Alıştım karanlığa.
Ama sen yine de elimi bırakma baba.
Çünkü ben biliyorum artık,
Babası elini tutunca,
Üşümüyormuş ölü çocuklar.
Kayıt Tarihi : 3.3.2023 06:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kahramanmaraş depremi sonrası enkaz altında hayatını kaybeden kızı Irmak Leyla'nın elini tutan depremzede baba Mesut Hançer tüm Türkiye'nin yüreğini dağlamıştı.
Hayırlı sınavlar.
TÜM YORUMLAR (1)