Üşüme Şiiri - Melek Dalgıç

Yine bu gece
Uykusuz düşlerin kurbanıyım
Ay fısıldıyor ismini
Uyurken
Üstüne yorgan
Serdim kirpiklerimi
Savaşıyoruz gözlerimizle
Kılıçsız hamlelerle
Yara alan olunca
Düşüyorum
Dudağının kıyısına
Bir damla misali
Siliyorum bütün kırdıklarını
Elimde bir silgi
Aynı düşü görüyoruz
Malumun uyanıkken
Diğer yarımsa uykuda uzaktayken
Sabah kumrular açıyor perdeni
İki aşığın meşk sesleriyle
Uyanıyorsun
Hatırlıyorsun
Ayni düşü
Elin gidiyor dudağının kıyısına
Ve gülümsüyorsun
Gözlerinde karanlık çekiliyor
Menekşeler beliriyor
Kaybolurken hülyada
Benliğin uçup geliyor