Eve götürün beni dediginde gün
Rüzgarin nasil sari yapraklara solgunsun demeden bozkira ayaz
Gittigi yerleri cagirip dönen ötelere sarilir söylesir dilleri sonbaharsa ne diyim
Eve götürün beni balkondaki sandalyada boncuklarini kusanmis dul ikindinin
Ne diyim ki ben duvrlar tanidigi yüzü benden yadirgayip esirgemeden
Sogumadan sicakligi minderin üstündeki beni sagiltan gölgemin
Eve götürün beni uzandigim yorgunlugu alip benden bilmez tanimazliga
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta