Eve götürün beni dediginde gün
Rüzgarin nasil sari yapraklara solgunsun demeden bozkira ayaz
Gittigi yerleri cagirip dönen ötelere sarilir söylesir dilleri sonbaharsa ne diyim
Eve götürün beni balkondaki sandalyada boncuklarini kusanmis dul ikindinin
Ne diyim ki ben duvrlar tanidigi yüzü benden yadirgayip esirgemeden
Sogumadan sicakligi minderin üstündeki beni sagiltan gölgemin
Eve götürün beni uzandigim yorgunlugu alip benden bilmez tanimazliga
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta