Dün gece usulca yattım kollarına İzmirin,
Yer ağlıyor, gök ağlıyordu.
Denizde balık, havada martının
Göz yaşlarını gördüm çağlıyordu.
Bir yanımda Konak,
Bir yanımda Karşıyaka,
Buna aldırmasada Buca
İçerimde bir yer İzmir gibi yanıyordu.
Dün gece usulca yattım kollarına İzmirin;
Bir yanımda siyah, Bir yanımda beyaz
Beni bir tek İzmir anlar
Başka hiç bir şey anlamaz.
İskele boyunca balıkçılar sallamışlar oltayı Denize,
Denizmi onları avlamış bilinmez.
Bir çay tadında kordondayım,
Sanki bu Dünyada değil
Bir Cennet koyundayım.
Hiç bir şehir vermez İzmir kadar huzur insana
İzmirin kıymeti bir anlam daha katar anlayana.
Dün gece usulca yattım İzmirin kollarına
Sanki bir daha hiç uyanmamacasına
Yanmışım ben İzmirim sana.
Kayıt Tarihi : 10.12.2008 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler, teşekkürler
bir de yarin kollarında
uyumak
Sanki bir daha hiç uyanmacasına
Yanmışım ben İzmirim sana.'
Güzel bir şiir... Hüzünle biten dizeler, İzmir'e götürüyor insanı.
Yalnız 'uyanmacasına' değil 'uyanmamacasına' olmalıydı.
Yüreğine ve kalemine sağlık.
Hepsi sevgi kökünden türemiş.
Bir kente aşk bunların genel fotoğrafıdır .
Ne güzeldi ,
Kutluyorum sayın Gürsel Pal...
TÜM YORUMLAR (6)