Usulca uyuyor gece Şiiri - İlyas Kaplan

biliyor musun
seninle konuşmaya geldim
seni evimize götürmeye geldim
güneşin ufkun üzerinden batmaya hazırlandığı
köhnemiş bir deniz kıyısına
metruk tahta masalarından birisine

nasıl konuşacağımı
hangi biçimde neyi anlatacağımı biliyorum
hiç kullanılmamış olsa da hangi kelimeleri
içim sımsıcak
içim kıpır kıpır
içim lale tarlası
içim faslı gül…

sen ağlıyorsun …
gözlerin ne kadar güzel
ne kadar sıcak gözyaşların
umutlarımı muhayyel musluklarda değil
gözyaşlarınla yıkamalıyım

içimde her şey sana ilişkin
içimde parlıyor kocaman mavi bir yıldız
içimden suya yakamozlar bırakıyor
içimde biri ninni söylemiş gibi
içimde usulca uyuyor gece
sen hala ağlıyorsun
gözlerinden kar yağıyor
karanfil kokulu …

gecenin rengi berrak ve derin lacivert
içimde yalnız bir yıldızın giderek sönüyor ışığı
içimden şelale dökülüyor kurşuni renkli
gözyaşlarınla beraber damlalar dökülüyor yerlere
içimde bir şeyler bumbuz kesiliyor
düşmeden donuveren damlacıklara dönmüş içim

redfer