Usulca Şiiri - Bir Varmış Bir Yokmuş

Yeni bir günün solgun ışığı vurdu pencereme,
Ardımda yine hüznün ince gölgesi.
Yokluğun, dipsiz bir uçurum,
Gidişin, silinmeyen bir yara gibi içimde.

Gittin...
Uzaklaştım adının geçtiği yerlerden,
Teselli aradım, karanlığın koynunda..
Zifiri gecelerde hüznü sarıp sarmaladım,
Yıldızlar şahit oldu yalnızlığıma
Şiirler fısıldadım geceye,
Türküler yaktık vuslata dair..

Ama gittin...
Sözsüz, sessiz bıraktın kalbimi,
Korkular ektin baharlarıma,
Umutlarımı söküp alırcasına.
Yarınlar eridi avuçlarımda,
Sabır dediğim o ince iplik, koptu ellerimde.
İnanmamayı öğrettin, yarım kalan düşlere.

Şimdi seni uzakların sessizliğine gizliyorum,
Her gün, biraz daha gölgeleniyor hatıraların.
Karanlığın soğuk örtüsünü çekiyorum üstüne,
Usulca ve bir iz daha silerek yüreğimden..