Usul Usul Batıyor İstanbul

İstanbul'u,
Bir gece dolaşın,
Desenler içinde süzülün.
Bir de gündüz dolaşın,
Hüzünler içinde yüzün.

Harabe çeşmeler,
Virane evler,
Yoksul bebeler,
Üzgün haneler görün,
İçten içe üzülün.

Lakin,
Yok olmuş ağaçlar,
Üstüne oturmuş apartmanlar.
Görünce senden önce,
Mimar Sinan’ın kemikleri sızlar.
Heykelini diktiğin atalarının,
Ruhları yanmaya başlar.

Ancak,
Topkapı sarayının sütunları,
Titreyerek,
Sultan Ahmet’in kubbeleri,
İnleyerek,
Ağıtlar yakar,
Yürekleri dağlar.

Hele tarihi köprüler,
Tek tek sökülmüşler.
Bizler bir devri yıkarken,
Çoğu da Allah’a,
Buradan yürümüşler.

Bu kadar duygusuz bir çağda,
Kaplumbağa hızında,
Usul usul batıyor İstanbul,
Cahillerin sırtında.

Hasan Arpacı,2010,Bakırköy