Yırtık dokunaçlarımın eskimiş gölgesi üşüyor uzaklarda
Bir kadın karları eritip su dolduruyor aşkın sürahilerine
Ateşi yudumluyor gönlüm, içimde sönmemiş v/ahlar
Buğuyla şiirleri karıştırıp yağmur sağıyorum günlerden
Hangi zarı atsam yeryüzüne, günlerden hep yalnızlık
Yerinden sökülmüş dikişleri ayrılığa ilmekliyor anlar
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta