Üşüdüm Say Şiiri - Turgut Uzdu

Üşüdüm Say

Ufkun fırlattığı karanlıklar gözlerimde
Şelalelerin donduğu andayım
Uzaklığın büyür her göz kırpışımda
Gökyüzü sen olursun, karanlık, aydınlık sen
Anla artık anla, sensiz bir zamandayım

Hasretinin yamaçlarında gezinirim
Mevsim mi kış
Yalnızlık mı soğuk
Kendime itiraf edemediğim korkularımdan mı bu kaçış
Her defasında sensizliğe düştüğüm
Kovalayan ben miyim beni
Titriyor yüreğim
Say ki üşüdüm
Gel ısıt beni, ısıt beni

Çocuk kırılganlıklarıma kırılıyorum
Şafakları toplamak zor sevgili
Yaşamak yaşamak değil
Ya tebessümünü gönder gözlerime
Güneşi görelim avuçlarımızda
Saçlarının kokusu dağılsın rüzgârlara
Çiçekleşelim
Yahut vur tam senin olduğun yerinden
Kalbim sussun
Birlikte ölelim
Biz ölelim sevgili

Yokluğun soğukluğunda zaman
Özledim diye üzülme
Hasretten şaşkınmış, hasretten vurgun yemiş deme
Üzülme sevgili
Üşüdüm say