Üşüdüğüm Zamanlardayım Şiiri - Kasım Kob ...

Cildim soğukken,
Üşüdüğüm zamanlardayım Despina..
Tozlu yollarda yürürken,
Attığım her adımda çiçekler açıyor gibiydi.

Kahverengi gözlerine bakarken,
Bir güneş doğardı gözlerime,
Damarlarımdan soğuk sular akardı,
Kalbime..

Avuçlarımda taze umutlar doğardı,
Her yeni gün..
Yaşanmamış bir heyecan çalardı yüreğimde,
Bir derviş sabrı gibi beklerdim,
Nazarlarının düştüğü yerde..

İnce sancılarla örülmüş yüreğim,
Alnımdan öperek uyandırırdı beni,
Peşinden koştuğum mor rüyalardan..

İçimde kurşun sevdasıyla,
Zıpkın gibi kalabalığa dalardım,
Bir yiğit yalnızlığının kahramanıydım,
Gözlerimde sessizliğin sesi,
Omuzlarımda,
Kolay sevinçler yaşadım..

Despina dedim,
İçim üşüdüğünde,
Bulutların bulutunda,
Taşların saklandığı yerde,
Mavi kaybolduğunda,
Suların çekildiği bir zamandayım.

Ne kelebekler konuyor şimdi çiçeklere,
Ayaklarımda ne karıncalar geziyor..
Pervazlarda ne güvercinler,
Ne akasyalar ulaşır pencerelerime..

Gri kalabalıklar,
Beton silüetler,
Donuk yüzler,
Senin ıssız gözlerinde,
Bu sadece öğeyi kovalamaktan bıkmış bir hayal kırıklığı.

Şimdi olsaydın,
Gözlerin olsaydı,
Havaya attığın saçlarınla,
Çaresizce gülümserdin.

Kahverengi gözlerin pencereme takılıp kalsa,
İçimde bir kıvılcım varsa,
Ve eğer sıcaksam,
Yine eski günlere soğuyorsa, sadece tenimdir.

Taze bir baharsa yüreğimde,
Ve senin zamanlarında kaybolursam...